Η διαδοχή του βασιλιά των Σευχελλών - Γρυγόρης Ιωάννου (2022)

Το blog φιλοξενεί με μεγάλη χαρά το έπος Η διαδοχή του βασιλιά των Σευχελλών που καταπιάνεται με τις πολιτικές εξελίξεις στον πολυαγαπημένο μας Μεσογειακό ρότσο. Εντοπίστηκε στο facebook του Γρυγόρη Ιωάννου.

Η διαδοχή του βασιλιά των Σευχελλών*

Επεισόδιο 1ο 

Ιανουάριος 2022

*Δεν πρόκειται για το γνωστό πραγματικό νησί των Σεϋχελλών, αλλά για το παρατσούκλι ενός φανταστικού νησιώτικου κράτους, του μυθικού Νότιου Ρότσου. Ο βόρειος Ρότσος ήταν πέραν από τον ελέγχο του βασιλείου καθότι η Κραμανία, μια μεγάλη δύναμη της περιοχής εκμεταλλευόμενη την βλακεία των Νοτιοροτσίτων όχι απλά το κατέχει αλλά είναι στα πρόθυρα και να νομιμοποιήσει την κατοχή του. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία που δεν θα μας απασχολήσει εδώ, γιατί αυτό το μπακ στόρυ εμπίπτει στην ουσία στο genre κοινωνικό δράμα έστω και αν κάποιοι την διηγούνται ως αστυνομική σειρά. Εμείς κινούμαστε σε πιο επικο-άκσιον κατευθύνσεις.

...........

Ο βασιλιάς των Σεϋχελλών έφτανε στα τελευταία του, έχοντας ζήσει μια σχετικά εύκολη ζωή. Φάνηκε τυχερός στην πορεία του καθότι οι αντιπάλοι του ήταν αδύνατοι και ανήμποροι να συνασπιστούν. Ήταν βέβαια εκτός από τυχερός και αδίστακτος, κάτι που τον ωφέλεσε σε διάφορες φάσεις καθότι εκμεταλλεύτηκε καταστάσεις, αγοράζοντας και τρομοκρατώντας όσους διανοήθηκαν σε κάποια στιγμή να παρασπονδίσουν. Αλλά όλα κάποτε τελειώνουν, έτσι και η βασιλεία του. Έπρεπε όμως να μεριμνήσει να μην πέσει το βασίλειο στα χέρια αντιπάλων, ή έστω σε χέρια που θα αμφισβητούσαν την κληρονομιά που άφηνε. Κάποιοι μάλιστα έκαναν λόγο και για κίνδυνο κατάλυσης της ίδιας της δυναστείας με δίκες και γκιλοτίνες, αλλά αυτά ήταν μάλλον υπερβολές. Αυτά που φαγώθηκαν, φαγώθηκαν – η ποσότητα του μελλοντικού φαγώματος ήταν το διακύβευμα, όχι η νομιμότητα της κατανομής του προηγούμενου.

Στην αυλή του βασιλιά κατάφεραν να ξεχωρίσουν την τελευταία περίοδο τρεις χαρακτήρες, ο ευσεβής μαθητευόμενος μάγος, η μαφιόζα αλεπού, και ο κομψός κυνηγός με τα μεγάλα αυτιά, η διασαφήνιση όμως του τομέα ευθυνών του κάθε ενός δημιουργούσε τριβές. Τώρα με τον βασιλιά στα τελευταία του, οι τριβές έγιναν εντάσεις και άρχισαν να πυκνώνουν τα σύννεφα στον πάλαι πότε καταγάλανο ουρανό των Σεϋχελλών. Κάπου εδώ ξεκινά η ιστορία μας που δεν έχει ακόμα γραφτεί. Σε αυτό το επεισόδιο θα περιγράψω απλώς το σκηνικό – για την πλοκή θα αυτοσχεδιάσω στη συνέχεια, με μπόλικες θεαματικές πιρουέττες σαν να κάνω εξωτερική πολιτική αστείου κράτους.

Η μαφιόζα αλεπού λοιπόν είχε υπό τον έλεγχο της την φρουρά του βασιλείου, ένα πλέγμα διχτύων που διαπερνούσε ολόκληρη τη ταξική δομή του βασιλείου, χωρίς κάποια συνεκτική ιδεολογία ή ταυτότητα αλλά παρόλα αυτά ένα σχετικά συμπαγές σύνολο που μπορούσε εύκολα να ανταποκριθεί σε υποσχέσεις προνομιακής μεταχείρισης, να ξεγελαστεί από αυτές, αλλά και να υποκριθεί ότι ξεγελάστηκε, μένοντας πιστό και κρατώντας σημειώσεις για τον λογαριασμό παράκατω. Ο ευσεβής μαθητεύομενος μάγος από την άλλη, ο βασικός αντίπαλος της μαφιόζας αλεπούς είχε κάνει μεγαλύτερη διασπορά στην επένδυση του και τώρα ανέμενε να αυγατίσει. Πέραν από την βασιλική φρουρά, έπαιζε μπάλα με γέροντες και προφήτες που είχαν πολλούς ακόλουθους, με τις φρουρές άλλων τοπικών βαρώνων, λόρδων και πολέμαρχων ενώ από το πόστο του ως Υπερπόντιος Καγκελλάριος του Βασιλείου πουλούσε στους κοινούς και μια εικόνα δήθεν υπερΣεϋχελλικής εμβέλειας. Τα μαγικά του βέβαια δεν δούλευαν – συχνά έμενε ο καπνός χωρίς να πιάσει το ξόρκι αλλά αυτός ήταν απτόητος. Ουσιαστικά δεν είχε προχωρήσει και πολύ από εκεί που ξεκίνησε μαθητούδι στους Ιερούς Κήπους, αλλά πολλοί ΝοτιοΡοτσίτες δέχονταν τα κόλπα του μικρού μάγου ή έστω με την χαρακτηριστική τους συγκατάβαση δεν τον απόπαιρναν – ήταν και ωραίο παιδί, σοβαρό και θεοσεβούμενο.

Η μαφιόζα αλεπού, με την βασιλική φρουρά στο τσεπάκι φαινόταν να έχει το προβάδισμα στην διαδοχή. Βέβαια δεν ήταν ακριβώς η βασιλική φρουρά το προβάδισμα της αλεπούς αλλά η λυκοσυμμαχία της με τον κομψό κυνηγό με τα μεγάλα αυτιά. Για να μπορέσει εξάλλου μια αλεπού να ελέγξει ένα ένοπλο σώμα, χρειάζεται να μην ανησυχεί ότι μπορεί να της έρθει καμιά σφαίρα από πίσω. Ο κυνηγός μας όμως ήταν κύριος στις συνέργειες και τις συνεργασίες του. Αυτός τώρα περιμένε την σειρά του να πάει για Φρούραρχος, απόφαση που πήρε όταν έχασε την Υπερπόντια Καγκελλαρία από τον μαθητευόμενο μάγο. Δεν διεκδικούσε για την ώρα διαδοχή του βασιλέα, παρότι ήταν, ως κομψός κυνηγός, ο προτιμητέος της κυρίαρχης τάξης των ευγενών. Κάποιοι δούκες ήταν πάντως ανησύχοι. Ένας τις προάλλες του φώναξε κατάμουτρα:  «Τι αξία έχει βρε η βασιλική φρουρά αν είναι να ρισκάρουμε να πάρουν το βασίλειο οι άλλοι; Τους φίλους και τους συμμαθητές σου τους ξεχνάς; Να σκέφτεσαι πιο πονηρά.» «Ο κυνηγός απάντησε καθησυχαστά στον δούκα αλλά η κουβέντα του δούκα στριφογύριζε στα μεγάλα αυτιά του για ώρες...

Συνεχίζεται.

.....................

Επεισόδιο 2ο

Φεβρουάριος 2022

Στο μεταξύ ενώ ο κομψός κυνηγός με τα μεγάλα αυτιά ήταν βυθισμένος στις σκέψεις του μετά από την προειδοποιητικού χαρακτήρα παραίνεση του δούκα, η ζωή συνέχιζε κανονικά στο βασίλειο του Νότιου Ρότσου. Η μαφιόζα αλεπού και ο μαθητευόμενος μάγος έκαναν επαφές και στρατολογήσεις παρασκηνιακά αλλά και στο προσκήνιο γίνονταν πραγματάκια. Η μαφιόζα αλεπού ως Φρούραρχος του Βασιλείου εξασφάλισε φωτογραφία και δήλωση στήριξης από τον βασιλέα γειτονικής χώρας που παλιά την ονόμαζαν και μητέρα χώρα. Αυτό ήταν βέβαια πριν ενηλικιωθεί ο λαός του Ρότσου – όταν μεγάλωσε και έπηξε ο νους του, και αφού με αυτές τις ανοησίες έχασε και τον μισό Ρότσο, λίγοι ήταν αυτοί που θεωρούσαν πλέον την γειτονική χώρα μητέρα – για τους πλείστους ήταν το πολλύ αδερφή, μη σου πω και ξάδερφη. Αλλά αυτοί οι λίγοι ήταν εντός και στα πέριξ της Φρουράς και ήταν σημαντική δεξαμενή στήριξης για την διαδοχή. Επίσης στην γειτονική μητερο-αδερφο-ξαδερφική χώρα έκανε καριέρα επιτελάρχη ένα άλλο παιδί της Δυναστείας που φημολογούνταν ότι δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις με τον βασιλέα των Σεϋχελλών – αλλά εντάξει αυτά ήταν φήμαι, διότι στις κρίσιμες στιγμές και αυτός όπως όλα τα Δυναστόπουλα είχε καταπιεί την γλώσσα του.

Ο ευεσβής μαθητεύομενος μάγος έκανε μια θεαματική έξοδο από την Υπερπόντια Καγκελλαρία όταν στριμώχτηκε, ότι δήθεν ήταν και καλά υπεράνω και άφησε την πρωτοβουλία των δημοσίων σχέσεων για λίγο στην σύζυγο του, μια δυναμική αξιωματικό του παλατιού που υπηρετούσε και ως Αυλαρχίδα των Τιμών. Στο πόστο της Υπερπόντιας Καγκελλαρίας επέστρεψε ένας πουθενάς βετεράνος, που κάποτε τον πουλούσαν ως κάτι διαφορετικό, που είχε δήθεν αποστασιοποιηθεί από την δυναστεία και διάφορες άλλες ανοησίες. Αυτός λοιπόν μάλλον θα πίστεψε το ψέμα του, ότι δήθεν ήταν κάτι, και έκανε και δηλώσεις κρίσεως και εξαγγελίες ως φάκτορας της πολιτικής παρά το ότι ήταν εμφανώς απλά μια προσωρινή ρεζέρβα. Αλλά ο λαός του Νότιου Ρότσου γουστάρει τους φάκτορες γενικά – σου λέει και αυτός, εδώ ο κάθε τριτοτέταρτος παίζει πρώτο πλάνο, εγώ θα κάτσω πίσω; Μόνο από την παρέλαση αυτο-φακτόρων της αντίπαλης πλευράς της Δυναστείας να το πιάσει κανείς, δεν είχε και άδικο ο κύριος πουθενάς.

Με αυτά και με αυτά έρχεται και το σφύριγμα λήξης του περίφημου πρότζεκτ ‘Χοτ Έαρ’, ή ‘Χο-Εά’ όπως το αποκαλούσαν κωδικά και φούσκωναν σαν κοκόρια όλοι εντός Δυναστείας μαζί με διάφορους ηλίθιους εκτός της. Ο Χο-Εά ήταν βέβαια πάντα μια μούφα σε όσους είχαν δυο δράμια νου, αλλά ήταν επίσης η επιτομή της πολιτικής του Βασιλέα των Σεϋχελλών. Για αυτήν τη μούφα, που δήθεν θα απέκλειε την Κραμανία από το αέριο, που δήθεν θα της απαγόρευε να αεριστεί γύρω από τον Ρότσο, είχαν δουλέψει όλοι στην Δυναστεία. Είχαν όλοι δουλέψει τον λαό της Δυναστείας δηλαδή για αυτό – και η μαφιόζα αλεπού με την σοβαροφάνεια της, και ο κυνηγός με τους ρεαλισμούς του και ένας άλλος τρυπητής με τα βαρύγδουπα που την έκανε νωρίς και βέβαια ο μαθητευόμενος μάγος με τις μαγικές τριπλέτες και τα λοιπά ξόρκια του που θα εξαφάνιζαν δήθεν την Κραμανία από τον γεωπολιτικό χάρτη.

Κανονικά το σφύριγμα λήξης του Χο-Εά, που έγινε σε στυλ ρουτίνας από κατώτερους υπαλλήλους μιας μεγάλης δύναμης που θεώρησε ότι αρκετά άφησε τα παιδιά να χαριεντιστούν, ‘αλλά έχουμε και δουλειές στην περιοχή’, θα έπρεπε να φέρει αναταράξεις στο βασίλειο του Νότιου Ρότσου. Ο Χο-Εά ήταν υποτίθεται το μάστερ πλαν που θα έκανε τον Νότιο Ρότσο αερικό κόμβο μεταξύ ηπείρων και θα έφερνε την ένωση με την μητερο-αδερφο-ξαδέρφη μέσα στο νερό. Ο Χο-Εά ήταν ‘η αλήθεια μες στην ψευτιά, στα γκρίζα όνειρά μας η ξαστεριά’ πως εξαϋλώθηκε έτσι σαν αερικό; Καμιά σοβαρή αναταραχή δεν έφερε τελικά το σφύριγμα λήξης, διότι ήταν απλώς ένα ‘αδειανό πουκάμισο’ όπως είχε πει κάποτε κάποιος για κάτι άλλο. Ακόμα και οι χαζοί που τραγουδούσαν παιάνες στον Χο-Εά σε στυλ ‘και μάνα κι αδερφή μου κι αγάπη εσύ’ τον άφησαν να πάει άκλαφτος, περιοριζόμενοι σε επιθέσεις στους σταλεγάκηδες ότι έχουν δήθεν ελλιπή πατριωτισμό και διάφορα άλλα ανιαρά.

Εγώ πάντως, παρότι γνωστός άπατρις γενικώς και σταλεγάκιας ειδικώς για την μούφα Χο-Εά, που υπήρξε και άλλοθι για την απόπειρα παράδοσης του βόρειου Ρότσου στην Κραμανία, ειλικρινά λυπήθηκα με το πουφ της λήξης του. Δεν γίνεται κύριος τόσο μεγάλο θεαματικό κόλπο να σβήνει έτσι άδοξα. Ντάξει δεν γινόταν να γελάσουμε, αλλά ούτε να κλάψουμε πλέον; Τι σκατά πληρώσαμε τέλοσπάντων;

Συνεχίζεται....

.....................

Επεισόδιο 3ο

Μάιος 2022**

** Επειδή μεσολάβησαν πάνω από τρεις μήνες, συστήνω πριν διαβάσετε το 3ο επεισόδιο να ξαναδιαβάσετε πρώτα τα προηγούμενα 2 επεισόδια (λινκ στο 1ο σχόλιο) διότι η ιστορία μας δεν είναι παίξε γέλασε, και έχει συνέχεια, όπως εξάλλου και η βασίλεια των Σεϋχελλών.

Ο βασικός αντίπαλος της δυναστείας των Σεϋχέλληδων ήταν ένα παλαιό Σύνταγμα που βρισκόταν παραδοσιακά εκτός της δυναστείας παρότι μέσω διαφόρων συνεργασιών και συμμαχιών του στο παρελθόν είχε καταφέρει να υπάρξει και εντός του βασιλείου. Όμως τη πρώτη φορά που δοκίμασε και τα κατάφερε λίγο να μπει μπροστά μήπως και βελτιωθεί κάπως η κατάσταση των σχέσεων με το βόρειο Ρότσο τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά και έτσι η πορεία φθοράς του παλαιού Συντάγματος όχι μόνο συνεχίστηκε αλλά επιτυχύνθηκε μάλιστα. Με στόχους θολούς, πυξίδα χαλασμένη, ηγεσία απόμακρη από τους χωρικούς στους οποίους αναφερόταν, αξιωματικούς μέτριους και στρατιώτες χωρίς πάθος το Σύνταγμα οδηγούνταν από συρρίκνωση σε συρρίκνωση. Με αυτό το χάλι η παρέμβαση του στο ζήτημα της διαδοχής του βασιλιά των Σεϋχελλών ακόμα και μεσούσης της κόντρας της Μαφιόζας Αλεπούς και του Ευσεβή Μαθητευόμενου Μάγου ήταν δύσκολο εγχείρημα. Χρειαζόταν σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς στρατηγική σκέψη και καθαρότητα στόχων, έξυπνο πλάνο και μια ευέλικτη γραμμή μάχης. Ψιλά γράμματα δηλαδή.

Ο Ευσεβής Μαθητεύομενος Μάγος παρέμεινε σιωπηλός το τελευταίο διάστημα και απολάμβανε τα διόλου ευκαταφρόνητα αποτελέσματα που επέφερε η υπόγεια του δουλειά το προηγούμενο διάστημα. Ποια δουλειά θα μου πείτε αφού ήταν πλήρως αποτυχημένος ως Υπερπόντιος Καγκελλάριος. Αυτό δείχνει ότι δεν παρακολουθείτε προσεχτικά την εξέλιξη της ιστορίας. Είπαμε ότι οι νοτιοΡοτσίτες δεν ενοχλούνταν που δεν έπιαναν τα μάγια του επειδή τους άρεσε η αίσθηση του να έχουν ένα ωραίο παιδί, μοντέρνο και θεοσεβούμενο ταυτόχρονα, να τους κάνει τα κόλπα. Αφού τους κοροϊδεύουν που τους κοροϊδεύουν τους χωρικούς οι δυνάστες, τουλάχιστον ας το κάνει κάποιος με ένα στυλ μυστήριο και αεράτο παρά το ανιαρό αστικο-δικηγορίστικο ή το χωριάτικο πολιτικάντικο. Εδώ ήταν η δύναμη του Ευσεβή Μαθητευόμενου Μάγου – όχι τα μαγικά που δουλεύουν αλλά η εκτίμηση μιας ειλικρινούς προσπάθειας για μαγική κοροϊδία, μιας κοροϊδίας νέου τύπου, σύγχρονης, τολμηρής, με πίστη στις δυνάμεις της κόντρα στην πεζή και μουντή πραγματικότητα. 

Η Μαφιόζα Αλεπού βέβαια ήξερε ότι τα αεριτζίδικα κόλπα είχαν ταβάνι και ότι καθώς πλησιάζε η στιγμή το μεγαλύτερο μέρος της Φρουράς θα πειθαρχούσε και θα δήλωνε την υπακοή της στην επίσημη διαδικασία διαδοχής της δυναστείας που προέβλεπε ότι ο έμπειρος Φρούραρχος θα κληρονομούσε το βασίλειο και όχι ένας νεαρός αρριβίστας από τους Ιερούς Κήπους με αμφιλεγόμενα μαγικά και ανίερες συμμαχίες με τοπικούς βαρώνους, λόρδους και πολέμαρχους που έστησε εκμεταλλευόμενος το πόστο του ως πρώην Υπερπόντιος Καγκελλάριος. Που θα πάει, θα ξεφουσκώσει το μπαλόνι έλεγε και ξαναέλεγε στον Κομψό Κυνηγό (δεν θα ξαναγράψω ‘με τα μεγάλα αυτιά’, θα λέω Κομψός Κυνηγός σκέτο από εδώ και πέρα). Να και αν ξεφουσκώσει, να και αν δεν ξαφουσκώσει απαντούσε ο Κυνηγός. Ούτως ή άλλως με τα χάλια που έχει το Σύνταγμα το βασίλειο δεν απειλείται. Και εγώ θα είμαι σίγουρα ό,τι και να γίνει ο νέος Φρούραρχος. Στα τέτοια μου και μένα και του βασιλιά αν θα πας εσύ ή ο Μάγος για σύνταξη. Μουάχαχα. 

Είχε δίκαιο ο Κομψός Κυνηγός. Το Σύνταγμα ήταν στα χάλια του τα μαύρα. Για να καταλάβετε έκανε συμβούλια και παρασυμβούλια αξιωματικών για να καταλήξει να διαλέξει ένα βοηθό καρδιναλίου της Υπερπόντιας Καγκελλαρίας, τον Μαυροπρεσβύτερο, που υπηρετούσε ως Κογκλαβιστής στην αυλή του βασιλιά των Σεϋχελλών με αρμοδιότητα τις διπραγματεύσεις με τους βορειοΡοτσίτες και την Κραμανία. Καλός άνθρωπος έλεγαν όλοι, αλλά του έλειπε ο δυναμισμός και η τσαχπινιά και κυρίως η δυνατότητα πρόσβασης στους χωρικούς. Μάταια φώναζαν διάφοροι αντίπαλοι της δυναστείας, βρε Συνταγματιστές που πάτε ξυπόλυτοι στα αγκάθια και που μας παίρνετε στην σφαγή, τίποτα αυτοί. Η απόφαση επάρθειν, ο κύβος ερίφθειν, διαβήκαμε τον Ρουβίκωνα απαντούσαν αυτοί ανένδοτοι, ακόμα και αυτοί που είχαν διαφωνήσει στα συμβούλια και τα παρασυμβούλια με την επιλογή του Κονκλαβιστή της Δυναστείας ως υποψήφιου Διαδόχου της.

Ο Ευσεβής Μάγος χαιρόταν περισσότερο από όλους το στραβοπάτημα του Συντάγματος. Διότι εκτός των άλλων τον απάλλαξαν και από την ανάγκη να δικαιολογείται για την μαντάρα που έγινε με τον βόρειο Ρότσο και την Κραμανία. Τουλάχιστον θα κοπάσουν τώρα οι Συνταγματικοί μουρμουρούσε παρηγορώντας τον εαυτό του για την μπανανόφλουδα που πάτησε με την κλοπή φράσεων για τον πανηγυρικό του από τον κύριο Πουθενά. Όση ευθύνη εχει ο Καγκαλλάριος έχει και ο Κονκλαβιστής μονολογούσε – να μην πούμε και παραπάνω. Και όσο για τους χωρικούς, τι μπορούν να κάνουν; Θα προτιμήσουν τώρα ένα κονκλαβιστή όταν έχουν ενώπιων τους καρδινάλιους; Με την Αλεπουδίτσα θα παιχτεί το παιχνίδι. 

Καλά δεν θα με βοηθήσεις έτσι και αλλιώς, ρώτησε η Μαφιόζα Αλεπού τον Κομψό Κυνηγό; Τι σόι συμμαχία έχουμε;  Λυκοσυμμαχία αλεπουδίτσα μου, λυκοσυμμαχία απάντησε αυτός με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά. Τι βοήθεια θέλεις βρε; Αφού οι άλλοι πάνε με μπας κλας άλογο, τι θες από μένα; Να κάψω τις γέφυρες με τον Μάγο; Που δηλώνει μάλιστα ακόμα μέλος της Φρουράς; Και θα τον ανεχτούμε να κάνει παιχνίδι με τους εξωφρουρικούς Κυνηγότατε μου, επέμεινε η Αλεπού; Βρε μην επιμένεις σου λέω. Αυτά είναι υστερινά θέματα. Προς το παρόν κάτσε να απολαύσουμε το χαντάκωμα του Συντάγματος. Πάω στον βασιλιά απόψε για tea party εις υγεία του βασιλείου και της δυναστείας.  Έλα και εσύ και τα λέμε και εκεί. Κοίτα διάδοχο Φρούραρχο να μην τον νοιάζει η κατάσταση της Φρουράς που θα παραλάβει, σκέφτηκε η Αλεπού – με τους αξιωματικούς και τους χωρικούς δεν θα βρω άκρη τώρα, πρέπει να πάω στους δούκες, ψιθύρησε. 

Τι λες εκεί στα μουλαωχτά κύριε Αλεπουδότατε; ρώτησε με κάποια ειρωνεία ο Κυνηγός. Τίποτα, τίποτα, απάντησε η Αλεπού με ένα πονηρό μειδίαμα. Θα τα πούμε στου Μεγαλειότατου λέω.  

Συνεχίζεται...

.....................

Επεισόδιο 4ο

Ιούνιος 2022

Όλα κυλούσαν ομαλά στον Νότιο Ρότσο και σιγά σιγά η διαδοχή άρχισε να αποσχολεί και μερίδα χωρικών διότι μπήκε το καλοκαίρι και κάτι έπρεπε να κουβεντιάζουν καθώς έπιναν τις μπίρες τους. Το άγχος της Μαφιόζας Αλεπούς παρέμεινε σε ψηλά επίπεδα διότι το αναμενόμενο ξεφούσκωμα του Ευσεβούς Μαθητευόμενου Μάγου αργούσε. Ο μπαγάσας χωρίς να λέει τίποτε συνέχιζε να προηγείται παρά το ότι το επιτελείο του έκανε την μια ματσαράγκα πάνω στην άλλη. Και ακόμα οι διάφορες φρουρές των άλλων τοπικών βαρώνων, λόρδων και πολέμαρχων με τις οποίες είχε συμφωνίες μόλις τώρα άρχισαν να εκδηλώνονται επίσημα. Πρώτη μεγάλη δήλωση στήριξης ήρθε από τον Τελετάρχη Βρωμόστομο τον Β’ που παρομοίωσε μάλιστα το μαγάκι μας με τον Ροτσάριο, τον ιστορικό ηγέτη του Ρότσου πριν καν αυτός μοιραστεί και γίνει απλά Νότιος Ρότσος. Θα βασιλεύει ο Ευσέβιος Μαγότατος είπε ο Βρωμόστομος χωρίς καν να έχει δική του Φρουρά. Διότι ο καλός ο βασιλέας, την Φρουρά την κάνει πέρα. Είπε και διάφορες άλλες αρλούμπες όπως συνήθιζε αλλά το μαγάκι κάτι έπιασε από την παραμοίωση κάνοντας την Μαφιόζα Αλεπού να σκάσει από το κακό της.

Με τον γέρο βασιλιά Σεϋχέλλα ουδέτερο και τον Κομψό Κυνηγό αδιάφορο η Αλεπού είχε πρόβλημα. Έτρεξε στους δούκες αλλά ούτε από εκεί πήρε κανένα χέρι βοήθειας. Και αυτοί εφυσηχασμένοι με την ηλιθιότητα των Παλαιοσυνταγματικών που έβαλαν ένα ψόφιο άλογο να τρέξει και άρα δεν απειλούνταν από τίποτα, έστελναν την αλεπουδίτσα μας στους χωρικούς – μην μας ενοχλείς τώρα της έλεγαν, παίξει μπάλα μόνη σου και όταν έρθει η ώρα βλέπουμε. Είδε και απόειδε η Αλεπού, τι να κάνει; Μα αυτό που ξέρει καλύτερα – κανένα θεαματικό θεατρικό να ξανα-ανακατέψει την τράπουλα. Φέρνει ξανά κάτι εκπρόσωπους μεγάλων δυνάμεων, τον αρχηγό της μητερο-αδερφο-ξαδερφικής χώρας, βγάζει κάτι πύρινους λόγους για τις καρδιές και τα σπίτια, ντάξει κάτι θα μάζεψε. Αλλά η Αλεπουδίτσα ήταν εργατική – δεν ήταν όλοι οι χωρικοί έτοιμοι να πέσουν στην γραμμή απλώς με τις φανφάρες των μεγαλείων που εξάλλου δεν τρώγονται, και μάλιστα σε εποχές που σφίγγουν τα ζωνάρια. Ούτως ή άλλως στα καπνογόνα είχε πλεονέκτημα ο Μαθητεύομενος Μάγος. Έτσι η Αλεπού κατάληξε στο στόρυ του φτωχού χωρικού που ξεκίνησε ξιπόλυτη από τα χωράφια και κλαψ, και αχ ο μπαγλαμάς και λοιπά. Για να απαντήσει ο Μάγος με το εξής βαρύγδουπο «αν ξεχνάς από που ξεκινάς δεν ξέρεις που πηγαίνεις». Πππςςςς. Μαγεία λέμε.

Αλλά μιλώντας για βαρύγδουπες δηλώσεις δεν είχαν την αποκλειστικότητα η Αλεπού και ο Μάγος. Και οι άλλοι δεν πήγαιναν πίσω. Αυτός που δεν κατάφερε να κερδίσει την στήριξη του Παλαιού Συντάγματος βγήκε με σύνθημα ‘τίμιο βασίλειο’, αυτός που παλαιότερα δεν κατάφερε να ψηφιστεί εκπρόσωπος αυλικός και πήγε κόντρα στον βαρώνο του, βγήκε να πει ότι αυτός ήταν ο εκλεκτός των χωρικών και ας μην το έχουν καταλάβει αυτοί ακόμα. Ο καλύτερος βέβαια ήταν ο άλλος που πρυτάνευσε παλιά στην Βασιλική Σχολή και ανέπτυξε εκεί πληθώρα πρωτοποριακών θεσμών όπως το ‘1+1 δούλος δωρεάν’, το ‘πληρώνεις έρευνα παίρνεις και δωρεάν διδασκαλία’, το ‘πληρώνεις διδασκαλία παίρνεις και δωρεάν έρευνα’, το ‘δώσε μια εισφορά δούκα και πάρε όνομα κτηρίου΄, το ‘δώσε μια εισφορά δούκα και εμείς θα πάρουμε δούλο στην μισή τιμή’, το ‘τσιφλίκι, τσιφλικάκι μου, σκαλάκι για προεδράκι μου’, και διάφορα άλλα, που βγήκε και είπε εγώ θα φτιάξω το Βασίλειο όπως έφτιαξα και την Βασιλική Σχολή. Όλα τα νούμερα κερδίζουν σας λέω. Και δεν μιλώ καν για άλλα μικρότερα φρούτα που την είδαν και αυτά υποψήφιοι βασιλιάδες.

Η τελευταία μεγάλη ατάκα του επεισοδείου όμως ανήκει στον Μαυροπρεσβύτερο τον Κογκλαβιστή που κατάφερε να επικρατήσει τελικά ενάντια στον κανένα στην εσωΠαλαιοσυνταγματική διαδικασία και να χριστεί και επίσημα υποψήφιος βασιλέας. Του ζήτησαν που λέτε να σχολιάσει μια δήλωση ενός Βαρώνου ότι ο Μάγος ήταν ο μοναδικός ΝοτιοΡοτσίτης καρδινάλιος που εμπόδισε τον Νότιο Ρότσο να γίνει ολόκληρος. Ήταν προφανώς ένα σχόλιο παγίδα διότι αυτός τάχα ήταν απλός κονκλαβιστής και όχι καρδινάλιος, ενώ στην κούρσα τον είχε βάλει τον Παλαιό Σύνταγμα που θεωρητικά ενδιαφέρεται για την επανένωση του Ρότσου. Ποιος Μάγος και μαγουφέξαλλα, κύριοι – εγώ είμαι αυτός που πάλεψα πιο σκληρά από όλους αποκρίθηκε. Κοιτάξτε κυρίες μου, τον Μαυροπρεσβύτερο τον Παλαιστή.***

*** Δηλώνω υπευθύνως ότι κατοχυρώνω δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας του επιθέτου/χαρακτηρισμού ‘ο Παλαιστής’ για τον υποψήφιο βασιλέα Μαυροπρεσβύτερο. Διότι δεν την πάθω όπως με τον ‘Μαθητευόμενο Μάγο της Γεροσκήπου’ και τη ‘Συμμορία’ που δεν πρόλαβα να τα κατοχυρώσω και πρόλαβαν και τα χρησιμοποίησαν σε εκδόσεις τους άλλοι.

.....................

Επεισόδιο 5ο

Νοέμβριος 2022, Επεισόδιο 5ο και τελευταίο**

** Επειδή μεσολάβησαν πολλοί μήνες, συστήνω πριν διαβάσετε το φινάλε να ξαναδιαβάσετε πρώτα τα προηγούμενα 4 επεισόδια (λινκς σε 1ο-2ο και 3ο-4ο επεισόδιο στα σχόλια) διότι η ιστορία μας δεν είναι παίξε γέλασε, και έχει συνέχεια, όπως εξάλλου και η βασιλεία των Σεϋχελλών.

Και καθώς η κούρσα της διαδοχής έμπαινε στην τελική της ευθεία, το τοπίο παρέμενε θολό σε διάφορα επίπεδα. Ο Ευσεβής Μαθητεύομενος Μάγος συνέχιζε να προηγείται αλλά δεν είχε ξεκαθαρίσει ως σιγουράκι όπως ο γέρο Βασιλέας πριν μια δεκαετία, και η Μαφιόζα Αλεπού ακολουθούσε από κοντά. Ακόμα και ο παλαιστής Μαυροπρεσβύτερος είχε σημειώσει κάποια πρόοδο, έστω και αν αυτή ήταν απλώς η διασφάλιση ότι παρότι μπας κλας άλογο οι Παλαιοσυνταγματικοί δεν θα τον απέσυραν από την κούρσα, διότι ‘εφτάσαν τζιαι είπαν το σιόρ’. Οι μεγάλοι χαμένοι της κούρσας ήταν τα μικρά φρούτα. Οι ‘παραστρατιωτικοί βλαμμένοι’ δεν κατάφερναν να μαζέψουν το τσούρμο τους καθώς η Αλεπουδίτσα και ο Μάγος έδιναν ρεσιτάλ χαζών ατακών και κάτι τσιμπούσαν από το βλαμμένο τσούρμο. Ούτε και ο αυλικός άνεφ αυλής που έβοσκε στο πεδίο της Ροτσο-διχοτόμησης των ηλιθίων και κατέβαινε με σύνθημα ‘όλος ο Ρότσος μια νότια ρότσα – καμία συμφωνία με τους βορειοΡοτσίτες’ κατάφερνε να μαζέψει χωρικούς. Βρε βλαμμένα, σκέφτονταν οι πονηροί χωρικοί, έρχεστε εσείς τα τσικό να μας πουλήσετε αντι-Κραμανικές μούφες; Αν θέλουμε αντι-Κραμανικά αέρια, γιατί να μην ψηφίσουμε τους μεγάλους που έστω λόγω μεγέθους βγάζουν περισσότερα; Εξάλλου ακόμα και οι νοτιο-Ροτσίτες που είχαν βαρεθεί να κρύβονται και στήριζαν στα ανοιχτά την Ροτσοδιχοτόμηση δεν καλύπτονταν περισσότερο από την γραμμή ‘όλος ο Ρότσος μια νότια ρότσα’ – αφού όλος ο Ρότσος που ήξεραν και τους ενδιέφερε ήταν ήδη απλώς μια νότια ρότσα.

Οι άλλοι 4 μικροί που ενδιαφέρονταν για την επανένωση του Ρότσου αποφάσισαν να πάνε για πίτσα μια νύχτα με στόχο να πείσει ο καθένας τους άλλους 3 να αποσυρθούν και να μείνει αυτός. Η φόρμουλα ήταν 4(υποψήφιοι βασιλείς) + 4(μεγαλόψυχες διαθέσεις) = 1 (ενισχυμένος υποψήφιος με αξιώσεις να δημιουργήσει ρεύμα). Παρά το ότι είχε κάτι το αστείο η απόπειρα από την αρχή αν μη τι άλλο με την ασυμβατότητα των 4 σε στυλ, χαρακτήρα και προσανατολισμό, για να μην πούμε καμιά βαρύτερη κουβέντα, ήταν μια ενδιαφέρουσα κίνηση που θα τάραζε λίγο τα νερά, έστω όπως όταν πετά κάποιος μια πέτρα σε μια λίμνη. Αλλά σκληρό το έδαφος του Ρότσου και άγονο για τέτοια σπάνια λουλούδια. Μετά από κάμποσα ευχολόγια στο προσκήνιο, λίγη κουζίνα στο παρασκήνιο και κάμποση καθυστέρηση οι 4 ανακοίνωσαν ένας-ένας ότι δυστυχώς η φόρμουλα 4+4 ίσον 1 δεν ήτο εφικτή. Έτσι ο Δικαιοκράτης που προηγούνταν των τεσσάρων θα τρέξει μόνος του. Ο Βασιλοπρύτανος συνεχίζει και αυτός να τρέχει φωνάζοντας, νάτο νάτο το σχέδιο μου να σας εκσυγχρονίσω όπως και ο Πανταρεζερβιάδης και αυτός με τα γραφικά και την γραφικότητα του. Ο καλύτερος όμως ήταν ο Τεχνοκρατοπαπάς, που τελικά αποδείκτηκε ο πιο παπαμουφάς από όλους όταν έβαλε στην άκρη την κούρσα της βασιλοδιαδοχής και άλλαξε ρόλο και γήπεδο αναλαμβάνοντας βοηθός εικόνας του Μαγαστερίξ στην κούρσα της αρχιμαγοδιαδοχής που άνοιξε με τον θάνατο του Τελετάρχη Βρωμόστομου Β’.

Καθώς πλέον συμπίπτουν χρονικά οι διαδοχές βασιλέα και αρχιμάγου των Σεϋχελλών, δημιουργείται μια ασάφεια ως προς τη σημασία της κάθε διαδικασίας. Ποια είναι τελικά η σημαντικότερη διαδοχή; Ποία η αρχιδιαδοχή; Ο Παπαμουφάς παρότι υποψήφιος βασιλέας δήλωσε πάντως ότι το ποιος θα γίνει Αρχιμάγος είναι σημαντικότερο – εννοώντας μάλλον ότι ο όποιος και να είναι ο δυνάστης δυναστεία θα έχουμε – αλλά ο Τελετάρχης είναι που επικοινωνεί με τα θεία και αυτό έχει μια άλλη μαγεία. Αλλά και διάφοροι άλλοι κατά τα άλλα κοσμικοί και πολιτικοί τύποι, μέλη φρουρών, ταγμάτων και συνταγμάτων και βασιλικών επιτελείων έτρεξαν να πάρουν θέση με το ένα ή με το άλλο νούμερο που θέλει να τελετουργεί επί του ποιμνίου ως νέος Αρχιμάγος Ρότσου και πάσων Σεϋχελλών. 

Πάντως και στο άνω διάζωμα της βασιλοδιαδοχής έπαιξαν κάτι μαγικά κόλπα. Η Μαφιόζα Αλεπού για παράδειγμα ξανάεριξε την ιδέα μιας άλλης τρίτης φαντακτερής υποψηφιότητας της δυναστείας, ως μια απέλπιδα προσπάθεια να κόψει την φόρα του Ευσεβή Μαθητεύομενου Μάγου. Συγκεκριμένα την Κικίτα, εκείνη τη γλυκειά αιλουρίτα την οποία κατάφερε σε προηγούμενο αλεπουδίσιο κόλπο να εγκαταστήσει ως Βασιλικό Πρωτοσύμβουλο. Το πυροτέχνημα στήθηκε κάπως πονηρά από φίλιες στην Αλεπού δυνάμεις που τελάλησαν ότι η Κιτίτα νικάει τον Μάγο αν βέβαια την αφήσει η Αλεπού να τρέξει. Ως συνήθως όμως στον Ρότσο όλοι έμειναν αδιάφορα ακίνητοι, σαν ελιές και τερατσιές – το μαγάκι είπε στα τέτοια μου, δεν μασάω, οι Αλεπουδικοί μούδιασαν σκεφτόμενοι τι μαλακίες κάνει τώρα το αφεντικό στη μέση της κούρσας και ανάμεσα στους χώρους των δυσαρεστημένων χωρικών και των μικρών νουμέρων ακούστηκαν κάτι ψίθυροι που κυμαίνονταν από το ‘εντάξει ό,τι ‘νάναι’ μέχρι το ‘δεν μας χέζεις βρε Πονήρω’. Στους Παλαιοσυνταγματικούς πάλι δεν έκανε καμιά αίσθηση ίσως επειδή είχαν χωνέψει ότι είτε έτσι είτε αλλιώς τον Θρόνο του Βασιλείου μόνο από μακριά θα τον έβλεπαν.

Έτσι που λέτε κυλούσε η ζωή στον Ρότσο μέχρι που φτάσαμε στην τελική ευθεία της βασιλοδιαδοχής. Δεν θα έχει ανατροπές από εδώ και μπρος αλλά είμαστε σίγουροι ότι θα υπάρξουν και άλλα πυροτεχνήματα αυτούς τους δυο μήνες που απομένουν. Να ας πούμε ο Μαυροπρεσβύτερος ο Κονκλαβιστής έκανε δήλωση ότι με βάση τις σημειώσεις και τα έγγραφα που έβγαλε στην φόρα ένας πρώην αυλικός ο γερο-Σεϋχέλλας ίσως να πρέπει να δικαστεί από τον Βασιλικό Μεγαλομαγίστρο και ζήτησε από κάποια βασιλοεπιτροπή να ερευνήσει τον ίδιο τον Βασιλέα. Εννοείται φυσικά ότι και πάλι δεν κινήθηκε φύλλο ανάμεσα στους χωρικούς που ήξεραν τι κούφια λόγια ήταν αυτές οι βασιλοεπιτροπές και τι κουφάλες κάθονταν στις διάφορες βασιλικές καρέκλες

Δυστυχώς όμως όλα έχουν ένα τέλος και έτσι φτάσαμε στο τέλος της ιστορίας. Είναι λυπηρό, το αναγνωρίζω, μετά από 5 ολόκληρα επεισόδια να μην έχει υπάρξει μια κορύφωση και να μην έχουν λυθεί τα μεγάλα διακυβεύματα που η ιστορία μας ανέδειξε. Ποιος θα είναι ο νέος Βασιλέας των Σεϋχελλών; Τι θα γίνει στην Φρουρά της Δυναστείας; Θα παίξει κάποιο ρόλο τελικά ο Κομψός Κυνηγός με τα μεγάλα αυτιά και οι φίλοι του οι Δούκες; Ποιο ράσο θα πάρει τα αρχιδιαδοχής προνόμια και τι ρόλο θα παίξει ο νέος Αρχιμάγος Τελετάρχης στην βασιλοδιαδοχή; Θα είναι τελικά μαύρη και ανάφεντη η μοίρα των Παλαιοσυνταγματικών με την επιλογή Μαυροπρεσβύτερου Κονκλαβιστή ως υποψήφιου βασιλέα; Όλα αυτά τα καυτά ερώτηματα θα μείνουν δυστυχώς ανοιχτά όπως έμεινε και το άλλο που κατά καιρούς το θυμούνται οι χωρικοί και αναρωτιούνται – Ως πότε ωρέ ο γκαζο-κλειδοκράτορας της Ανατολικής Μεσογείου θα καίει μαζούτ για το ρεύμα του;